نوبت شما به نقل از وبلاگ ” گروه ویژه امنیت ملی ” نوشت:
خانواده، نهادی اجتماعی و مسجد، مکانی مقدس برای عبادت مسلمانان است. این دو نهاد، ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و از یکدیگر متأثر هستند. ارتباط بین این دو نهاد مهم اجتماعی، از نوع ارتباط پیشرفته یعنی ارتباط دو سویه می‌باشد که محتوا و پیام آن سرشار از آموزه های الهی است.
مسجد نهادی مقدس و برخاسته از درون اسلام، بر همه مسلمانان به ویژه خانواده‌ها حق بزرگی دارد، و ادای آن بر همگان لازم و واجب است. حق مسجد آن است که برای آن اهمیت زيادي قائل شده، توجه خاصی به آن نموده و در اين مكان مقدس حضور مستمر داشته باشیم.
امام جعفر صادق(ع) فرمودند: «سه چیز در نزد پروردگار متعال (در روز قیامت) شکایت می‌کنند: 1. مسجدی که خراب شده باشد و مردم در آن نماز نخوانند؛ 2. عالم و دانشمندی که در میان جاهلان و نادانان قرار گرفته باشد؛ 3. قرآنی که معلق مانده و گرد و غبار بر آن نشسته باشد و کسی آن را تلاوت نکند».1
هم‌چنين امام علی(ع) نیز فرمودند: «روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی، و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند. مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان، اما از هدایت ویران است. مسجدنشینان و سازندگان بناهای شکوهمند مساجد، بدترین مردم زمین می باشند».2
تأکید امام علی(ع) بر نقش هدایتی مسجد، نشان می‌دهد مسجد از نهادهای تأثیرگذار اسلامی است که می‌تواند نقش هدایت جامعه، خانواده و فرد را برعهده داشته باشد، اما این مسئله زمانی در جامعه عملی می‌شود که برنامه‌های آموزشی ویژه خانواده‌ها در مساجد برقرار و استمرار داشته باشد. و مهم‌تر از آن آموزش‌های ارائه شده در مسجد باید به گونه‌اي صورت بگيرد که در نهاد خانواده کاربردی باشد.
وقتی مسجد محلی پويا و فعال باشد؛ فعاليت‌های آن منحصر به برگزاری نماز جماعت، شب های قدر و مراسم ختم نباشد، جوانان، نوجوانان، كودكان و حتي خانواده‌های آنان به جای سپری كردن اوقات فراغت خود در نشستن پای رايانه، تلويزيون، اينترنت، گشت و گذار بيهوده در خيابان و مراكز خريد و… ترجيح می‌دهند از برنامه‌های پربار مسجد استفاده كنند. حضور خانواده‌ها در برنامه‌های آموزشی و تربیتی مساجد اثرات ماندگاری دارد، که مهم‌ترين آن تربیت اسلامی کودکان و نوجوانان است.
شهيد مطهری در يکی از گفتارهای خود در توضيح آيه 55 سوره طه چنين بيان می‌‌کند: «… بچه ها را ازکودکی بايد به نماز تمرين داد، بچه را بايد درمحيط‌هاي مشوق به نماز خواندن برد. ثابت شده است که اگر بچه به مسجد نرود، اگر در جمع نباشد، نمازخواندن جمع را نبيند، به اين کار تشويق نمی‌شود. چون حضور درجمع، مشوق انسان است. آدم بزرگ هم وقتی خودش را درجمع اهل عبادت می‌‌بيند روح عبادت بيشتری پيدا می‌‌کند. بچه‌ها تأثيري پذيري بيشتري دارند بايد با فرزندان خودمان برنامه مسجد رفتن داشته باشيم، تا آنان با مساجد و معابد آشنا بشوند».3
مي‌گويند مدرسه خانه دوم ماست، اما نگارنده معتقد است، مسجد بعد از خانواده، خانه اول هر فرد مسلمانی است. در مسجد است که فرد با آموزه‌های تربیت اسلامی آشنا شده و وارد جامعه می‌شود، اما لازمة این تربیت حضور مداوم خانواده در مسجد است؛ تا فرزندان خردسال و نوجوان رفته‌رفته تربیت حقیقی خود را در مسجد بیابند، تنها در این‌صورت است که شاهد حضور پرنشاط نوجوانان و جوانان در مسجد خواهیم بود.
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «هرکس که قرآن همدم او و مسجد خانه وی باشد، خداوند متعال خانه‌ای در بهشت برای او بنا کرده و در درجه‌ای پایین‌تر از درجه وسطی به وی عطا خواهد کرد».4
روژه گارودى فیلسوف مسلمان فرانسوى، در كتاب خود مسجد آینه اسلام آورده است: «در دوران عظمت اسلام تمام زندگى شهر در مسجد جریان داشت، در آنجاست كه قراردادهاى تجارى بسته مىشد، زیرا اسلام تمایزى میان مقدس و نامقدس نمىشناسد، اجراى شریعت بیش از هر چیز به این معنى است كه انسان 24 ساعت شبانه روز در محضر خداوند بسر مىبرد و خداوند شاهد اعمال ماست، بنابراین هر عملى كه توأم با تقوى باشد؛ یک بعد قدسى دارد و نماز درنگى است در سلسله لحظات گوناگون؛ درنگى كه به تمام لحظات زندگي معنى مىدهد. بنابراین نماز از بقیه اعمال جدا نیست».5
مسجد در اسلام كانون فعالیت‌هاى جامعه اسلامى است. محمد سلیمان تاكیوچى عضو جامعه قوم‌شناسى ژاپن، در پاسخ به این سؤال كه چرا از میان تمامى مذاهب خاور دور و خاور میانه، دین اسلام را پذیرفته و مسلمان شده، در مقالهاى مىنویسد: «مذهب بودا و مسیحیت علایق معنوى را از علایق مادى جدا كرده و انسان را به كنارهگیرى از جامعه ترغیب مىكند. برخي فرقههاى بودایى و مسیحى معبدها و صومعهها را در كوه‌ها و اماكن دور از دسترس جامعه بنا مىكنند، اما در دين اسلام، مساجد در قلب اجتماعات، در روستاها و شهرها بنا مىشود و نیایش با جماعت در جامعه مورد تقدیر است. من اطمینان دارم این زمان بهترین فرصت براى اشاعه اسلام در ژاپن است».
جایگاه مسجد و خانواده در اسلام آن‌چنان به هم پیونده خورده که پیامبر اكرم(ص)، مراسم عقد ازدواج فاطمه زهرا(س) و على(ع) را در مسجد برگزار كردند. به دستور آن حضرت، سفره وسیعى در مسجد گستردند و بسیارى از مردان و زنان مسلمان اطعام شدند، سپس عروس و داماد را به مسجد فرا خواندند، و دست فاطمه را در دست على(ع) گذاشته و براى آن دو دعا كردند. به پیروى از پیامبر اكرم(ص) مساجد مانند مسجد مالزى و اندونزى بخشى را به برگزارى مراسم عقد اختصاص دادهاند. سنتی مبارک که آن‌طور که شاید و باید در جامعه اسلامی ايران نهادينه نشده است.
با برگزاری این‌گونه سنت‌هاست که خانواده‌ها با مسجد انس گرفته و حتی مهم‌ترین اتفاق زندگی خود مانند ازدواج را در این نهاد مقدس برگزار مي‌كنند. بايد با برگزاری دوره‌های آموزشی مانند تنظیم خانواده و همسرداری و تربیت فرزند و… ابعاد آموزشی و تربیتی مسجد را پررنگ‌تر کرد.
پي‌نوشت:
1. شیخ کلینی؛ کافی؛ ج 2، ص 613.
2. سید رضی؛ نهج البلاغه؛ حکمت 369.
3. مطهری، مرتضی؛ گفتارهای معنوی؛ ص 100.
4. محمد بن‌اشعث؛ الجعفریات؛ ص31.
5. روژه گارودى؛ مسجد آئینه اسلام.
مطالب جالب
بیت کوین در آینده و ارزهای دیجیتال و رمزنگاری شده
ترجیح می‌دهم پیشنهاد وزارت خارجه به فرد دیگری داده شود
برای عید به هیچ وجه این ماهی های قرمز را نخرید/ روش نگهداری ماهی قرمز خانگی